1. Իրաքի Կենտրոնական բանկ (2003թ.)- 920 մլն դոլար

2003 թվականին Իրաքի Կենտրոնական բանկի կողոպուտն ամենախոշորն է համարվում պատմության ընթացքում երբևէ տեղի ունեցածների մեջ: Գողությունների մի ամբողջական շղթա է իրողություն դարձել, որի արդյունքում գրեթե 1 մլրդ դոլար է գողացվել: Գողությունների մեկնարկը տրվել է՝ ԱՄՆ-ի կողմից Իրաքի ռմբակոծումներն սկսելու օրը՝ մարտի 18-ին:
Հայտնի է, որ հանցագործությունից հետո Սադամ Հուսեյնի կողմից ստորագրված գրառում է բացահայտվել, որով նա կարգադրել է բանկի անձնակազմին 920 մլն դոլար տալ իր որդի Քուսեյին: Նշված գումարը փոխադրամիջոցների վրա բեռնելու գործընթացը 5 ժամ է տևել: Ավելի ուշ Հուսեյնի որդին սպանվել է ամերիկյան զորքերի կողմից, սակայն գումարն անհետ կորել է: Այսօր անգամ միանշանակ հստակ չէ, թե գողոնի որ մասն է հաջողվել հետ վերադարձնել, սակայն տեղեկություններ կան այն մասին, որ 650 մլն դոլար հայտնաբերվել է Սադամ Հուսեյնի տներից մեկում և հետ վերադարձվել:

 

2. Իրաքի Դար Էս Սալամ բանկ (2007թ.)- 282 մլն դոլար

Կողոպուտը տեղի է ունեցել 2007 թվականին: Չնայած որ հանցագործության մանրամասների մեծ մասն այդպես էլ չի բացահայտվել, այդուհանդերձ, Իրաքի ներքին գործերի նախարարության կողմից տեղեկություն տարածվեց, որ գողությունն ամենայն հավանականությամբ կազմակերպվել էր բանկի պահակախմբի 2 աշխատակիցների կողմից: Ոստիկանությունն անգամ կասկածներ է ունեցել, որ Ներքին գործերի նախարարության մեկ աշխատակից ևս գողության մասնակից է եղել, բայց կասկածներն ապացուցելու համար բավարար հիմքեր չեն բացահայտվել: Ընդհանուր գողոնը կազմել է 282 մլն դոլար, որի մի մասը վերադարձվել է գողությունը կատարած 2 աշխատակիցների ձերբակալումից հետո:

 

3. Մերձավոր Արևելքի բրիտանական բանկ (1976թ.)- 210 մլն դոլար

Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի ընթացքում Պաղեստինի ազատագրման կազմակերպության հետ կապված հանցավոր խումբը մուտք է գործել Կաթոլիկ եկեղեցի, որը գտնվում էր Բանկի անմիջական հարևանությամբ: Այնուհետև, ընդհանուր պատի պայթեցման ճանապարհով՝ խումբը կարողացել է ներխուժել Բանկ: Հանցախումբը գողացել է ավելի քան 50 մլն դոլարին համարժեք ոսկի, գումար և զարդեղեն: Այսօրվա դրությամբ՝ գողոնը գնահատվում է ավելի քան 3 անգամ ավելին՝ մոտ 210 մլն դոլար:

 

4. Լոնդոնի Նեյթսբրիջ բանկ (1987թ.)- 97 մլն դոլար

Գողության կազմակերպիչը իտալացի Վալերիո Վիչին էր, որի նկատմամբ իր հայրենիքում հետախուզություն էր հայտարարված՝ բանկային 50 կողոպուտ իրականացնելու մեղադրանքով:
Վիչին բանկ է մտել աշխատանքային ժամին և հայտնել անձնական պահոց բացելու ցանկության մասին, ապա զենքի սպառնալիքով ստիպել անվտանգության աշխատակիցներին բացել պահոցները: Հայտնի է, որ այնուհետև Վիչին վերադարձել է ընդհանուր սրահ, բանկի դռնից կախել “փակ է” ցուցանակը և հանգիստ ավարտին է հասցրել կողոպուտը: Տարբեր աղբյուրների գնահատմամբ՝ գողոնի ընդհանոր ծավալը կազմել է 97-111 մլն դոլար:
Հատկանշական է, որ Վիչին գողությունից հետո մեկնել է Եվրոպայից և երկար ժամանակ վայելել ազատությունը Լատինական Ամերիկայում: Հետագայում ձերբակալվել և 22 տարվա ազատազրկման է դատապարտվել միայն այն ժամանակ, երբ ժամանել է Անգլիա իր Ferrari Testarossa-ը վերադարձնելու նպատակով:

 

5. Բրազիլիայի Բանկո Ցենտրալ (Կենտրոնական բանկ) (2005թ.)- 69.8 մլն դոլար

Բրազիլիայի Կենտրոնական բանկի կողոպուտի մեջ մեղավոր ճանաչված հանցախմբի անդամները բանկի մոտակայքում տուն էին վարձել, որտեղ 3 ամիս շարունակ թունել են փորել՝ ձևացնելով թե այգեգործությամբ են զբաղված: Արդյունքում, փորված թունելի խորությունը հասել է 77 մետրի: 2005 թվականի օգոստոսի 6-ին և 7-ին հանցախմբի անդամները թունելով ներխուժել են բանկի պահոց և գողացել 69.8 մլն դոլարին համարժեք գումար, որն այդպես էլ հնարավոր չի եղել երբևէ հետ վերադարձնել

1977 թվականի օգոստոսի 5-ին Ֆելիքս Կալաչյանը մտել է բնակելի շենք, որը պետբանկի հետ ունեցել է ընդհանուր պատ։ Այսօր ՀՀ կենտրոնական բանկը ամբողջությամբ առանձնացված է մոտակա շինություններից։ Նա փորձել է քանդել պատի մի հատվածը , սակայն պատը բավականաչափ հաստ է եղել։ Այնուհետ նա բարձրացել է տանիք և նկատել, որ պահոցից մի հարկ վերև գտնվող սենյակում վերանորոգման աշխատանքներ են ընթանում, պատուհանին չկան ճաղավանդակներ, իսկ լուսամուտը բաց է։ Հետագայում պարզվել է, որ բանկի տնտեսվարը մոռացել է փակել այն։ Սկզբում նա փորձել է այնտեղ շպրտել պարան, սակայն չի ստացվել, և Ֆելիքսը, վտանգելով կյանքը, տանիքից թռել է դեպի պատուհանի ներսը։ Այնուհետև, հատակին բացելով 34 սանտիմետրանոց անցք՝ անձրևանոցի օգնությամբ ներթափանցել է այնտեղ՝ հանելով փողով լի երկու պարկ։ Հետագայում, փորձաքննության ժամանակ, Ֆելիքսը չի կարողացել կրկնել կողոպուտի սցենարը։

Կողոպուտից անմիջապես հետո, եղբայրները մեկնել են Մոսկվա, որտեղ Նիկոլայը ծանոթացել է Լյուդմիլա Աքսյոնովայի հետ։ Լյուդմիլայի եղբայրը Վլադիրմիր Կուզնեցովը եղել է տաքսու վարորդ, ով համաձայնվել է դառնալ եղբայրների «հանցակիցը»։ Վլադիմիրը, ում, իբր թե, պետք է տրվեր գողոնի 3 %-ը, կարծում էր, որ Նիկոլայը ցանկանում է ամուսնանալ իր քրոջ հետ և ոչինչ չգիտեր ապագա փեսայի մութ անցյալի մասին։ Սակայն խնայդրամարկղերից մեկում Վլադիմիրին սկսեցին կասկածել, երբ նա 100 ռուբլիանոց թղթադրամների տրցակը փորձում էր փոխանակել։ Ընդհանուր առմամբ, գողացվել էր շուրջ 1,5 միլիոն խորհրդային ռուբլի, որից Կալաչյան եղբայրները, մինչև ձերբակալությունը, հասցրել էին ծախսել մոտ 100 000 ռուբլի։ 1978 թվականի հունիսի 6-ի լույս 7-ի գիշերը Վլադիմիր Կուզնեցովը և Կալաչյան եղբայրները ձերբակալվել են։

1979 թվականին եղբայրները դատապարտվեցին գնդակահարության, իսկ Զավեն Բաղդասարյանը դատապարտվեց 11 տարվա ազատազրկման։ ԽՍՀՄ Գերագույն խորհուրդը բավարարեց Կալաչյան եղբայրների ներման խնդրագիրը, սակայն, վերջիններս, Երևան ժամանել չկարողացան, քանի որ դատավճիռը մի քանի օրվա ընթացքում ի կատար ածվեց։ Նիկոլայի մայրը մահացավ հետաքննության ժամանակ, իսկ Ֆելիքսի ընտանիքի գույքը բռնագրավվեց։

Во всей армянской истории нет другого такого деятеля культуры, к образу которого обращались бы почти все поэты XX века.
О Комитасе писали на протяжении всего столетия поэты всех стилей и направлений: от маленьких двустиший до грандиозных поэм – сказаний, легенд о его жизни и музыке.
Первым значительным произведением о Комитасе в армянской литературе XX века явилась поэма-ода Комитасу Егише Чаренца.
В 1936 году прах Вардапета был перевезен в Ереван и захоронен в пантеоне. Под свежими впечатлениями этих дней Чаренц и завершил это чувственное, яркое и впечатляющее литературное полотно. Самые кульминационные строфы посвящены именно посмертному возвращению Вардапета:

Могла ли твоя святая истерзанная душа мечтать о том,
Что вернешься ты однажды на Родину свою великую.
Что вокруг тебя будет благоухать наша любовь и нежность.
И Чаренц поцелует твои погасшие губы…

Примерно в то же время другая величина армянской поэзии – Паруйр Севак, будучи еще студентом, совершает свои первые попытки обращения к легендарной личности Комитаса. В 1949 году Севак написал стихотворение “Еще два десятка лет”, посвященное 80-летию Вардапета. В 1956г. рождается строфа, которая впоследствии становится эпиграфом к знаменитой “Несмолкаемой колокольне”. В 1959г., спустя ровно 10 лет после первой попытки, Паруйр Севак создал этот шедевр, до сих пор считающийся самым ярким сказанием о Комитасе.
Существует перевод “Несмолкаемой колокольни”, сделанный в 1982 году Гарольдом Регистаном.
По собственному признанию переводчика, архитектура поэмы очень сложна. Она разделена на 6 больших частей – “трезвонов”, которые в свою очередь делятся на главы – “звоны” со своеобразной рифмовкой и выделением отдельных строк. В ткань произведения вплетены подлинные строки стихов, песен и духовных гимнов самого Комитаса, что делает это произведение особенно ценным.
Несомненно, самым ярким фрагментом является начало – “Благовестный звон”

В тысяча восемьсот шестьдесят девятом году
Какие плоды наливались в армянских садах,
Какой урожай созревал на армянских полях? –
Сказать нелегко…
Я ответа уже не найду…
…А в том же году, от лорийских ущелий вдали,
В глубинах затерянных анатолийской земли
Еще один мальчик явился на свет.
В честь него
Надел архалук, сняв передник, сапожник Гево.
И – каждый с бутылкою водки – соседи пришли,
Чтоб в доме отца вместе с ним разделить торжество.
А вот отрывок из “Звона Помазания”:
Где песни звон,
Там был и он…
…Печальна жизнь, как стон,
Иль весела –
Одной судьбой с народом песнь жила…
…И вот теперь, когда не отложил
Он без ответа ни один вопрос,
Он, Согомон, ученье завершил

И Комитасом стал.
Комитасом,
Чье имя он отныне принимал,
В нем чувство преклоненья вызывал –
Ведь это им в далекие года,
Пусть с краю, но проложена была
Мелодии армянской борозда,
Чтоб урожаем будущим цвела.
Он был поэтом,
Песен был творцом,
И музыкантом был он,
И певцом…
… Но никто –
Ни в дар не получал,
Ни похищал
С тех пор Католикоса имя то.
И вот теперь
Такой момент настал –
Пришел второй армянской Комитас,
Кто патриарха имени придаст
И новое звучание, и свет,
Хранить святую память дав обет.

Одним из ярких пятен в лирике, посвященной Комитасу, является цикл стихов Геворка Эмина, относящийся к 1940-50гг. Вот самые яркие строки, ставшие крылатой фразой:

“Пока народ с песнью на губах
Ломился в дверь Эчмиадзина
Лишь бога ты один нашел
Идя паломником… к народу!”

Проект Дни Комитаса

Проект ,,Время поэзии,, Вероника Тушнова

Чтение и обсуждение текста

Чтение и обсуждение текста в классе. Георгий Гурджиев :

,,Притча о волшебнике и овцах,,

На поляне, среди огромного леса, жил-был волшебник, у которого было большое стадо овец. Каждый день он съедал одну овцу из стада. Овцы причиняли волшебнику много безпокойства — они разбегались по лесу, и ему приходилось тратить очень много времени на то, чтобы поймать одну овцу, а других снова собрать в стадо.

Конечно же овца, которую он собирался убить, чувствовала это и начинала отчаянно сопротивляться, и ее крики пугали других. И тогда волшебник решил придумать такую хитрость – он поговорил с каждой овцой наедине, и каждой что-то внушил.

Одной он сказал: «Ты не овца, ты такой же человек, как и я. Тебе нечего бояться, ведь я убиваю и съедаю только овец, но ты единственный человек в этом стаде и значит — мой лучший друг».

Второй он сказал: «Почему ты убегаешь от меня, как другие овцы. Ты же львица и тебе нечего бояться. Я убиваю только овец, а ты мой друг».

Третьей он внушил: «Послушай, ты не овца, ты волчица. Волчица, которую я уважаю. Я, как и раньше, буду продолжать убивать ежедневно одну овцу из стада, но волчице, лучшему другу волшебника, нечего бояться».

Таким образом, он поговорил с каждой из овец и каждой внушил, что она не овца, а совершенно другое животное, которое отличается от всех остальных овец в стаде. После этого разговора поведение овец полностью изменилось – они совершенно спокойно паслись и больше никогда не убегали в лес. И когда волшебник убивал очередную овцу, они думали: «Ну вот, убили еще одну овцу, а мне — льву, волку, человеку, лучшему другу волшебника, нечего бояться».

И даже овцы, которых он убивал, перестали сопротивляться. Он просто подходил к одной из них и говорил: «О, мой лучший друг, мы давно не общались. Пойдем ко мне на двор. Мне нужно с тобой посоветоваться по поводу стада овец». И овца с гордостью шла за волшебником на двор. И там он действительно спрашивал у своего лучшего друга, как идут дела в стаде. Жертва с радостью рассказывала ему обо всем, а потом волшебник убивал ее. Поскольку смерть наступала мгновенно, то овца ничего не успевала понять.

Волшебник был очень доволен — он высоко поднял самооценку каждой из овец, в итоге они перестали забивать себе голову мыслями о неизбежной смерти, стали менее невротичны, наслаждались жизнью и спокойно щипали траву, в результате чего их мясо стало значительно вкуснее. На протяжении многих лет волшебник легко управлялся с огромным стадом, и самое интересное, что остальные овцы стали ему помогать — если какая-нибудь слишком сообразительная овца начинала догадываться об истинном положении вещей, то остальные овцы..,  ну, то есть львы, люди, волки — лучшие друзья волшебника, сообщали ему о странном поведении этой овцы, и на следующий день волшебник с удовольствием ее съедал.

Такая вот притча. А Вы, кстати, кем себя считаете — львом, волком или быть может даже человеком?

Георгий Гурджиев

Вопросы

• Соответствует ли ситуация, которая описывается в тексте нашей действительности?
• Как вы можете описать волшебника?
• Может ли волшебник действительно быть другом?
• Кто такие волк, львица и человек в притче?

————————————————————————

Домашняя работа 

Используйте эти вопросы в написании сочинения «Месть и великодушие».

• Что такое месть?
• Как вы понимаете фразу: «Глаз за глаз, зуб за зуб»?
• Почему человеку нужно оставаться великодушным к братьям нашим меньшим?
• Что такое великодушие?
• Можно ли отомстить врагу?
• Можно ли оправдать месть?
• Что такое «кровная месть»?
• Чем великодушие отличается от благородства?
• Как убедить человека отказаться от мести?
• Чем великодушие отличается от доброты?
• Как научить подрастающее поколение великодушию?
• Что значит достойно пережить поражение?
• Сила или слабость человека проявляется в великодушии?
• Как вы понимаете цитату из стихотворения А.С. Пушкина «Памятник» — «милость к падшим призывал»?
• Почему человеку иногда приходится делать выбор между местью и великодушием?
• Может ли мстительный человек быть счастливым?
• Почему месть разрушает душу?
• Согласны ли вы с мнением И. Фридмана: «Сладчайшая месть – это прощение»?
• Какого человека можно назвать великодушным?
• Какие качества присущи великодушному человеку?
• Как вы понимаете выражение «сладкая месть»?
• Великодушие – это сила или слабость?
• Как, по-вашему, месть – это проявление трусости или мужества?
• Источник вопросов.

1.Տեղադրի′ր բաց թողնված տառերը.

Վայրէջք, ակնթարթ, ճգնավոր,  անօրեն,  արդուզարդ,  անէական,  կտրիճ,  սրբություն,  օրեցօր,  պախուրց,  ուղտապան, ուխտավոր:

2.Գտի′ր հականիշները.

Բուրավետ, պինդ, զառամյալ, համր, վախկոտ, փխրուն, դեռատի,  խիզախ, խրթին, գարշահոտ, խոսուն, հեշտ:

բուրավետ-գարշահոտ

պինդ-փխրուն

զառամյալ-դեռատի

համր-խոսուն

վախկոտ-խիզախ

խրթին-հեշտ

3.Բառակապակցությունները դարձրու′ բարդ բառեր.

Սյուներով զարդարված,  բարձր դիրք ունեցող,  քարից կերտված,  ապակիներով պատված,  ուղիղ ընթացող,  աշխարհով մեկ սփռված:

սյունազարդ,բարձրադիր, քարակերտ, ապակեպատ, ուղղընթաց, աշխարհասփյուռ

4.Կազմի′ր 2-ական ածանցավոր բառ տրված կառուցվածքով:

նախածանց — արմատ — վերջածանց- նախօրյակ,նախօրե

արմատ — վերջածանց- խմորեղեն,ջրեղեն

նախածանց — արմատ- անօգուտ,անբան

5. Նախադասության մեջ տեղադրի′ր տրված բառերը՝ համապատասխան փոփոխություններ  անելով:

Շրջակա  գյուղերից եկողները ,  նախօրոք  խռնվել էին  քաղաքի  մայր  եկեղեցու   առջև,  մյուսները կուտակվել էին  մոտակա  փողոցներում, շենքերի տանիքներին:

(եկեղեցի,  շենք, գալ,  կուտակել)

Լուսնի եղջյուրն անհետացավ Քարքե լեռան հետևում,  և  Տարոնը ընկղմվեցավ գիշերային լռության մեջ:

(Լուսին, լեռ, լռություն, Տարոն)